ابداع ماده‌ای برای جذب دی اکسید کربن هوا و ذخیره در اقیانوس
تاریخ انتشار: ۱۹ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۲۹۸۱۳۶
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما ، فناوری جذب کربن از سال‌ها قبل وجود داشته است، اما بیشتر انواع آن روی جذب دی اکسید کربن از اماکن آلوده مانند واحد‌های زغال سنگ و تولید فولاد و قبل از رسیدن گاز به اتمسفر زمین متمرکز بودند.
در همین راستا گروهی از محققان دانشگاه Lehigh در پنسیلوانیا ماده‌ای را شناسایی کردند که احتمالا در صنعت جذب مستقیم هوا (DAC) تاثیر مهمی دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بنا بر اعلام « اینترستینگ انجینرینگ» ، به گفته محققان، اصلاح حلال‌های آمینه با محلول مس قابلیت جذب کربن برای سیستم‌های جذب مستقیم هوا را ۲تا۳ بار بیشتر می‌کند.
سن گوپتا در این باره می‌گوید: آمینه به معنای آن است که این حلال‌ها اتم‌های نیتروژن دارند. نیتروژن و مس با یکدیگر ترکیب می‌شوند.
ماده جدید می‌تواند سیستم DAC را به عنوان یک فناوری ارزان و موثر برای کاهش تغییرات آب وهوایی مورد استفاده قرار دهد. به گفته سن گوپتا این ماده را می‌توان با ظرفیت بسیار بالا و با سرعت زیاد تولید کرد. چنین روندی به طور حتم روی ارزان‌تر شدن فرایند تاثیر می‌گذارد.
اما نکته جالب پژوهش آن است که دی اکسید کربن جذب شده را می‌توان با کمک آب دریا به بی کربنات سدیم یا جوش شیرین تبدیل کرد. به گفته محققان پس از آن می‌توان ماده را در اقیانوس ذخیره کرد.
از آنجایی که بی کربنات سدیم یک ماده قلیایی است، می‌تواند فرایند اسیدی شدن اقیانوس را که به طور طبیعی اتفاق می‌افتد، معکوس کند و آسیبی به محیط زیست نمی‌رساند.
سن گوپتا می‌گوید: خاصیت قلیایی بیشتر به معنای فعالیت بیولوژیکی بیشتر است؛ این به معنای جداسازی بیشتر دی اکسید کربن است. به گفته این محققان کارخانه‌های DAC که از این ماده جاذب استفاده می‌کنند را می‌توان در ساحل احداث کرد.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
کلیدواژه: دی اکسید کربن
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۲۹۸۱۳۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
◄ آشنایی با آبراه غیرطبیعی پاناما + فیلم
تین نیوز
آبراه پاناما ، یک آبراه غیرطبیعی است که توسط انسان در کشور پاناما به وجود آمده و اقیانوس آرام را به اقیانوس اطلس ارتباط می دهد. این آبراه که در جریان یکی از بزرگ ترین و دشوارترین پروژه های مهندسی در جهان ایجاد شده است یکی از سرشناس ترین و مهم ترین آبراه های جهان است.
به گزارش تین نیوز به نقل از ویکی پدیا، در شرایطی که راه معمولی کشتیرانی میان شهرهای نیویورک و سان فرانسیسکو ۲۲۵۰۰ کیلومتر مسافت دارد، عبور از کانال پاناما این مسافت را به ۹۵۰۰ کیلومتر کاهش می دهد. در گذشته کشتی ها برای عبور از اقیانوس آرام به اطلس مجبور بودند آمریکای جنوبی را دور بزنند اما پس از ایجاد این کانال به طور مستقیم از اروپا به آمریکا و از آنجا به آسیای شرقی می روند.
کانال پاناما ۸۲ کیلومتر طول دارد و از باریکهٔ پاناما گذر می کند. کلمبیا، فرانسه و بعداً ایالات متحده قلمرو اطراف کانال را در طول ساخت و ساز آن کنترل کردند. فرانسه، کار بر روی این کانال را در سال ۱۸۸۱ آغاز کرد. اما به دلیل عدم اعتماد سرمایه گذاران درپی مشکلات مهندسی و نرخ بالای مرگ و میر کارگران متوقف شد. ایالات متحده این پروژه را در ۴ مه ۱۹۰۴ به دست گرفت و کانال را در ۱۵ اوت ۱۹۱۴ افتتاح کرد.
تاریخچه
ایده اولیه ایجاد یک آبراه در کشور پاناما به سده ۱۶ میلادی بازمی گردد. نخستین تلاش برای ایجاد این آبراه به سال ۱۸۸۰ و به رهبری فرانسوی ها مربوط می شود. پس از شکست این پروژه که به کشته شدن ۲۱۹۰۰ کارگر انجامید پروژه نهایی توسط آمریکایی ها ادامه یافت و در حدود سال ۱۹۰۰ به انجام رسید تا سرانجام آبراه در سال ۱۹۱۴ برای استفاده بازگردد.
ایجاد این آبراه ۷۷ کیلومتری با دشواری های بسیاری همراه بود. به نحوی که پس از پایان کار در مجموع ۲۷۵۰۰ کارگر (در مجموع دوره کار فرانسوی ها و آمریکایی ها) جان خود را از دست داده بودند.
این کانال به پیمانکاری مهندسی ارتش آمریکا ساخته شد.
مشخصات فنیدر ابتدا فرانسوی ها قصد داشتند خشکی میان دو اقیانوس را به صورت کانال خاک برداری کنند که پروژه با شکست روبرو شد. در طرح بعدی آمریکایی ها برای کاهش حجم خاکبرداری تصمیم گرفتند از دریاچه بزرگی که در میان خشکی محصور بود استفاده کنند. ولی این دریاچه از سطح آب های آزاد ارتفاع بیشتری داشت و امکان ارتباط مستقیم اقیانوس به دریاچه نبود. در نتیجه به فکر ساخت بالابر و پایین بر هیدرولیکی افتادند.
حرکت کشتی هابرای حرکت کشتی در این آبراه
به کمک بالابر هیدرولیکی در ابتدای کانال کشتی ها را از سطح آب های آزاد بالاتر می برند؛ کشتی زمانی که همسطح آب دریاچه قرار می گیرد در کانال مصنوعی ای که حفر شده است حرکت می کند و قطر دریاچه و در پایان در کانال دوم قرار می گیرد؛ به وسیله پایین بر هیدرولیکی در سطح آب های آزاد قرار می گیرد و سپس به مسیر خود در اقیانوس ادامه می دهد.به طور متوسط ۸ تا ۱۰ ساعت طول می کشد تا یک کشتی از کانال پاناما گذر کند.
حجم ویدیو: 2.45M | مدت زمان ویدیو: 00:01:12 دانلود ویدیو آخرین اخبار حمل و نقل را در پربیننده ترین شبکه خبری این حوزه بخوانید
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟